Ode til nasjonaldagen

Det er den dagen i året

då dei som ikkje

har reprodusert seg,

kan drikka seg

brisne til frukost

og sviva rundt

frå morgon til kveld

som dei unyttige

døgeniktane dei openbert

er

for i dag!

skal ein hylla og

heia fram

barna,

det vitale

provet på

at dette er eit

overlevande samfunn

basert på kjernekraftverdiar som

blir pressa

inn i små skallar

saman med most gris og is

gjenta etter faneberaren:

demokrati, ytringsfridom og

likestilling for alle!

parantes: utanom

dei som heilt tydeleg

ikkje høyrer til, parantes slutt

3x3 gongar

hurra

for oss!

Det er obligatorisk

oppmøte når

framtida marsjerer,

folketog er produktiv

folkehelse i praksis

fotballar blir sparka på

tilskodarar som må 

le

og forsiktig dytta ballen tilbake

til den komande stjernespelaren

utan å treffa,

slik at det unike talentet

må småspringa tre

meter bakover i paraden,

medan han

smiler,

overmannen,

han kan sparka ein

ball i rett retning,

ei lysande framtid

er lova han

halvnakne symjarar blir

herda av våt vårluft

turnarar slår

hjul på hjul gjennom

heile byen,

til alt går rundt både

i dei og rundt dei,

og særs viktig

er det med spenst

forbi gamleheimen,

slik at dei som skal døy,

ser at livet kjem hoppande

like bak dei

kulturlivet blømer,

skodespelarane skodespeler,

dansarane dansar,

forfattarane sit

innandørs med øl og skriv

barberbladskarpt om

kva nasjonaldagen

eigentleg

handlar om,

det er nemleg

kvardagen, der alt ein

feira, er blitt

usynleg som lufta i lungene

og maten i tarmane

Når dagen har

gått i tråd med seg sjølv,

i takt med oss alle,

oppdagar para

på nytt kor dillete
det er å villa sex

når den eine er snørt saman og

tyngd ned under ein

tradisjonsberande kjole

som kostar fleire månadsløner,

ein må derfor unngå søl,

idet ein gjer sitt

for å sikra

rekrutteringa til

komande års paradar,

og ein berekraftig

skatteinngang