Vitskap om draumar

Inntrykka eg ikkje klarte å tolka og tankane som eg ikkje via merksemd, trenger seg opp til overflata. Draumelandskapet mitt er ein fascinerande plass å vera.

Eg er på stranda saman med to ukjende. Stranda slår sprekker, me vert ståande på sandflak. Ei folkemengde kjem vandrande mot oss frå sør. Ho eine som er med meg, fortel dei at ho er dronninga over forbrukarane. Folka seier dei vil definera kva som er synd, om dei så må bruka makt for å få gjennomslag for definisjonen sin.

Eg skriv som regel ned draumane mine og eg vel å dykka ned i dei for finna ut meir om mine eigne tankeprosessar. Ofte klarer eg å tolka det som skjer, andre gonger finn eg ingen samanheng. Kan hende det ikkje er så lurt å leika for mykje i si eiga søppelkorg, men av og til finn eg verdefulle skattar.

Eg er på eit kurs for løvetemmarar, i regi av Røde Kors. Instruktøren spør deltakarane kva ein kan gjera med ei løve utan at ein vert skada. Kan ein kosa han, gjeva han handa, eller ikkje gjera nokon ting? Dei fleste deltakarane, inkludert eg, går for alternativ b. Me meiner at me fint kan rekka ei hand ut mot løva utan at noko skjer. Det er berre ei jente som meiner noko anna. Ho trur at ein skal holda seg borte frå løva, og at all form for kontakt vil føra til skade. Me andre tykkjer jenta er feig og keisam, men diverre fortel instruktøren oss at ho var den einaste som svarte riktig.

Denne draumen tok eg som eit varsko frå samvitet mitt, då draumen kom på eit tidspunkt då eg prøvde å overhøyra det.

Dess fleire draumar eg skriv ned, dess oftare hugsar eg kva eg drøymde. Eg har dessutan funne ut at det er gunstig med ein uregelmessig svevnrytme. Når eg må vakna før kroppen min er van med det, er eg gjerne midt i ein draumefase.

Folk ser ulikt på kva draumar er. Ein kan sjå på dei som ein nøkkel til seg sjølv, eller ein kan tru at Gud bruker dei som kommunikasjonsmiddel. På norrønt oppfatta ein det slik at den det vart drøymt om var den mest aktive parten. Om eg drøymte om deg, så såg ein det kanskje heller slik: Du drøymer i meg. (Denne tolkinga av det norrøne språket kan ein koma med innvendingar mot, men eg tek vel å ikkje drøfta dei aktuelle momenta her.)

Draumar har noko mystisk over seg, samstundes som dei er eit resultat av alt det eg kjenner til. Når eg drøymer, finn eg mange kreative løysningar og lagar bilete på det eg ikkje forstår. Eg trur det er verdt å ta seg tid til å lytta til draumane sine, og det kan du gjerne tolka som ei oppfordring.